پرستاری به مصداق بارز کلام حافظ شیراز "با دل خونین لب خندان آوردن" است.
پیام دکتر قاسم زاده معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی بابل به مناسبت روز پرستار
زندگی، صحنهی جدال بین بسیاری چیزهاست که
گاهی مرز آشکاری میان دو سویهی این جدال پیدا نیست.
پرستاری یکی از این محلهای جدال است: جدالی روزمره برای انتخاب میان "تردید بر سر سودی شخصی" و یا "ایمان به خیری عمومی".
پرستاری به مصداق بارز کلام حافظ شیراز "با دل خونین لب خندان آوردن" است.
روشنای وجود پرستار به آن است که از سویی میباید پناهگاه مردمانی بیلبخند، تلخکام و در استیصالافتاده باشد تا طربناک و باطراوت به دامان زندگی بازگردند؛
از سویی دیگر خودش رنجور از خستگیهای شبانگاهی و مضطرب از دوری همسر و مادر و فرزند به انجام وظیفهای انسانی میپردازد.
حضور پرستار در دل شبهای تاریک بیماری، مانند روز است؛ روشناست. طربانگیز است. پناهدهنده و امیدبخش است.
شرافت پرستاران به آن لحظاتی است که در دوراهی میان حرمان و رنج خویشتن از یک سوی، و انجام وظیفه برای زندگی بخشیدن به دیگران، مومنانه و فروتنانه، دومین راه را برمیگزینند.
پرستارانِ رنجور و امیدوارِ همدیار!
کامتان از این ایمان پرطراوت و روشن، گوارا و شیرین باد.
عشق میورزم و امّید که این فنّ شریف
چون هنرهای دگر موجبِ حِرمان نشود...